Jimmy Page is ook maar gewoon een mens

Jimmy Page ruikt geld. Veel geld. Vandaag berichtte Nu.nl dat de Led Zeppelin-gitarist wel zin heeft in een vervolg op het reünieconcert van 10 december vorig jaar. Toen speelde Led Zeppelin in het O2-stadion in Londen, ter ere van Ahmet Ertegun, de overleden grondlegger van het platenlabel Atlantic. De opbrengst van de show ging naar een fonds voor Braziliaanse straatkinderen.

Maar Page vindt het zonde van al die voorbereidingen om het bij één optreden te laten. Hij wil op tournee. Het maakt hem een briljant bedrijfseconoom. Eind 2007 was de merchandising al niet aan te slepen. De t-shirts, hoodies, rompertjes en petjes waren snel op. Maar als de band weer gaat spelen, zullen de machines op volle toeren draaien om voorlopig niet meer te stoppen. CD's, DVD's, stadionconcerten. Dit wordt cashen voor de heren.

En waarom ook niet? Ik begrijp nooit precies waarom al die zeurpieten van de pers zo moeilijk doen over muzikanten die geld willen verdienen met hun werk. Ik zie het probleem niet echt. Wil ik ook gewoon. Net als iedere andere loonslaaf. Dat meer geld in de muziekindustrie niet altijd gepaard gaat met meer kwaliteit is helder. Maar daar wil ik dan wel tegenin brengen dat minder toegankelijk talent alleen in een fatsoenlijke studio kan opnemen, omdat elders in de onderneming bakken met geld wordt verdiend met acts als Beyonce of Josh Groban.

Bovenal ben ik een voorstander van reünies, omdat zij soms de enige mogelijkheid zijn om een band in een bepaalde, meestal originele samenstelling te zien. De laatste keer (overigens ook de eerste keer) dat Kiss in mijn jeugd hier in de originele bezetting optrad, was in 1976. Toen was ik vijf. Mocht ik niet naar een popconcert in Paradiso. Dus was ik blij dat ze in 1995 weer in de oerbezetting gingen touren. Inmiddels zijn ze de schaamte voorbij en alléén nog maar aan het cashen, maar in 1996 heb ik ervan genoten. De eerste platen van The Police vond ik vooral erg leuk toen ze al uit elkaar waren. Dus was ik blij met die show in de fucking Arena. Toen Led Zeppelin ermee kapte, was ik negen. Dus van mij mogen ze. Alleen eh, liever niet in een stadion.