Is Robert Reich te pessimistisch?
Volgens Robert Reich, Amerikaanse ex-minister van Sociale Zaken, kunnen bedrijven het zich niet meer permitteren maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Volgens hem is de internationale concurrentie zo fel geworden, dat milieu en sociale rechtvaardigheid aan het kortste eind moeten trekken. Belastingprikkels en wetgeving zijn volgens Reich nodig om ondernemingen aan te zetten tot duurzaam gedrag.
Reich zei dit vandaag tijdens een debat met onze minster Van der Hoeven (EZ), aldus het ANP. De bijeenkomst vond plaats naar aanleiding van zijn nieuwe boek Superkapitalisme. Bedrijven hebben te maken met consumenten die alleen voor de laagste prijs gaan en met aandeelhouders die alleen voor de hoogste winst gaan. En dus is er geen ruimte voor mvo, zo meent Reich.
In deze tijd een bijna tegendraads geluid. Koplopers in het internationale bedrijfsleven op het gebied van aandacht voor milieu, klimaat en duurzaam personeelsbeleid behoren juist tot de best presterende ondernemingen van deze wereld. Steeds meer consumenten hechten waarde aan sociaal rechtvaardig geproduceerde goederen. Ook het milieubewustzijn groeit. Tuurlijk is er nog een lange, lange weg te gaan. Maar het begin is gemaakt. En niet in de laatste plaats door het bedrijfsleven zelf.
Robert Reich zet zich sinds jaar en dag in voor onder meer sociaal rechtvaardige arbeidsomstandigheden in de wereld. Maar is hij nu niet te pessimistisch? Steeds meer onderzoekers concluderen immers dat een goed geïntegreerd mvo-beleid juist leidt tot meer winst. In ieder geval op lange termijn. Denk alleen al aan een duurzaam personeelsbeleid. Dat zorgt uiteindelijk voor lagere kosten. En dus voor hogere marges.
En dan heb ik het nog niet over de gevolgen van fikse reputatieschade. Inmiddels is de publieke opinie zoals gezegd tamelijk fel gekant tegen kinderarbeid. Als kledingproducent kun je anno 2007 dan ook maar beter zorgen dat je met je arbeidsomstandigheden in ieder geval niet de mensenrechten schendt. Dat is wel eens anders geweest.
Ik ben wellicht naïef, maar ik denk dat Robert Reich zijn geduld een beetje heeft verloren. Of heb ik teveel last van wishful thinking? Want nu diverse succesvolle ondernemingen en overheden het cradle to cradle-principe hebben omarmd, ben ik wel wat hoopvoller gestemd. Niet zozeer over mijn eigen toekomst, als wel over die van mijn kidjes.
Reich zei dit vandaag tijdens een debat met onze minster Van der Hoeven (EZ), aldus het ANP. De bijeenkomst vond plaats naar aanleiding van zijn nieuwe boek Superkapitalisme. Bedrijven hebben te maken met consumenten die alleen voor de laagste prijs gaan en met aandeelhouders die alleen voor de hoogste winst gaan. En dus is er geen ruimte voor mvo, zo meent Reich.
In deze tijd een bijna tegendraads geluid. Koplopers in het internationale bedrijfsleven op het gebied van aandacht voor milieu, klimaat en duurzaam personeelsbeleid behoren juist tot de best presterende ondernemingen van deze wereld. Steeds meer consumenten hechten waarde aan sociaal rechtvaardig geproduceerde goederen. Ook het milieubewustzijn groeit. Tuurlijk is er nog een lange, lange weg te gaan. Maar het begin is gemaakt. En niet in de laatste plaats door het bedrijfsleven zelf.
Robert Reich zet zich sinds jaar en dag in voor onder meer sociaal rechtvaardige arbeidsomstandigheden in de wereld. Maar is hij nu niet te pessimistisch? Steeds meer onderzoekers concluderen immers dat een goed geïntegreerd mvo-beleid juist leidt tot meer winst. In ieder geval op lange termijn. Denk alleen al aan een duurzaam personeelsbeleid. Dat zorgt uiteindelijk voor lagere kosten. En dus voor hogere marges.
En dan heb ik het nog niet over de gevolgen van fikse reputatieschade. Inmiddels is de publieke opinie zoals gezegd tamelijk fel gekant tegen kinderarbeid. Als kledingproducent kun je anno 2007 dan ook maar beter zorgen dat je met je arbeidsomstandigheden in ieder geval niet de mensenrechten schendt. Dat is wel eens anders geweest.
Ik ben wellicht naïef, maar ik denk dat Robert Reich zijn geduld een beetje heeft verloren. Of heb ik teveel last van wishful thinking? Want nu diverse succesvolle ondernemingen en overheden het cradle to cradle-principe hebben omarmd, ben ik wel wat hoopvoller gestemd. Niet zozeer over mijn eigen toekomst, als wel over die van mijn kidjes.
Labels: Media and Politics
posted by ricomanjaro at 10:20 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home