Sportpers zoekt maar vindt gelukkig niet

"De Nederlandse pers moet oprotten", waren ooit gevleugelde woorden van onze kroonprins toen hij nog een kiddie was en op Soestdijk moest poseren met zijn familia. Zoiets was het, geloof ik. Anyway, ik moest denken aan deze uitspraak toen ik gisteren naar de persconferentie keek van Marco van Basten. Een verslaggever vroeg naar de ruzie op het veld, tijdens de training, dus niet na Nederland - Servië-Montenegro, tussen Van Persie en Robben. Van Persie zou na een passeeractie op goal hebben geschoten en zwaar hebben gemist, terwijl Robben een klein beetje rechts van het midden voor het doel aanspeelbaar was. Robben had boos iets geroepen in de trant van: "Hee, man, ik stond helemaal vrij. Waarom schiet je hem nou niet hierheen." En de pers, bij de training aanwezig, dacht een zich voortslepende ruzie op het spoor te zijn, hoewel het kan zijn dat ik de verkeerde spelers heb onthouden. Een journalist kon het evenwel niet laten Van Basten te vragen naar dit voorval en had het over "het incident op de training". Enigszins beschuldigend en hoorbaar watertandend. Maar de trainer verblikte of verbloosde niet en liet fijntjes weten dat dit gewoon een training was en dat daar "zulke dingen gebeuren".

En zo is het ook. In elke voetbalwedstrijd wordt op elkaar gescholden, niet zelden eindeloos veel grover dan voornoemd mild verwijt van Robben. Vriendschappen lijken voor buitenstaanders te sneuvelen op het veld, maar het hoort er gewoon bij. Iedereen weet dat in het heetst van de strijd dagelijks gehanteerde communicatienormen niet meer gelden. En dat je tussen het krijt zo direct mogelijk bent, want dat is het meest efficiënt als je in een wedstrijd een boodschap over wilt brengen. Maar de pers zag een rel, grote zwarte koppen in het AD en het sportkatern van de Telegraaf. En porde Marco van Basten in zijn zij, irriteerde de niets vermoedende kijker, maakte zichzelf andermaal belachelijk.

De kus was heel lief.