De optelscheids en de laatfluiter

Tot nu toe, en dan met name de afgelopen week, was dit WK niet echt het toernooi van de scheidsrechters. Ook Frankrijk-Togo zag weer iemand flink de boel verstieren.

Daarom wil ik vandaag twee typen scheidsrechters bespreken die je in de Duitse stadions dezer dagen veel tegenkomt. Allereerst:

1. De optelscheids. Ziet twee, drie kleine overtredingen door de vingers, maar fluit dan wanneer de speler een correcte tackle uitvoert en geenszins een overtreding begaat. Kennelijk staat een dergelijke scheidsrechter pas bij twee twijfelachtige beslissingen op scherp en wel zo op scherp dat hij het eerstvolgende duel affluit op verdenking van geweld. Hinderlijk. Het tweede type is:

2. De laatfluiter. Heeft veel overeenkomsten met de optelscheids. Meest opvallende kenmerk van de laatfluiter is dat hij pas zo'n vijf tot tien seconden fluit ná de overtreding of het buitenspel. Waardoor de speler aan de bal, evenals de kijker, het idee heeft dat hij door mag gaan. En zo zien we een bijna doelpunt, een doelpunt en een bijna gele kaart in de eerste helft van Frankrijk-Togo op het laatste nippertje niet doorgaan. Jammer. Nog steeds 0-0.