Ghanees Osagyefo doet op debuut niet onder voor Jamaicaanse genregenoten

Uit Ghana komt reagge/dancehall-zanger Osagyefo, uit Nederland zijn onlangs verschenen debuut Blaze Fire. Het is het eerste album op het kersverse platenlabel van Black Star Foundation, de stichting die de Afrikaan naar ons land haalde. Osagyefo (geboren als Dennis Afram) deed hier een aantal shows voordat hij met onder anderen Asher E en Tuff Lion twee studio’s in dook om te werken aan zijn eerste cd. Een plaat die er mag wezen en die met gemak kan wedijveren met het beste dat Jamaica anno 2007 voortbrengt.

Blaze Fire bevat veertien tracks en een korte introductie. Osagyefo maakt gevarieerde reggae/dancehall en kan net zo makkelijk uit de voeten met de wat meer rootsy ritmes als met een opzwepende raggabeat. Zijn stem is prachtig: warm en diep en soms donderend als die van de legendarische, veel te vroeg doodgeschoten Prince Far I. Zijn timing is erg natuurlijk. Zijn teksten minstens zo divers als de nummers op het album. Variërend van treffend maatschappijkritisch (Slave Master), via typische rastafari (The System A Fight We; Babylon Can’t Hold We Down) tot speels ondeugend (The Way She Flex; I Am Aware).

Ook productioneel is Blaze Fire een lekkere plaat. Het album heeft een kristalheldere sound en de nummers zijn voorzien van uiterst functionele arrangementen met soms subtiele partijtjes en effecten. Belangrijkste instrumentalisten op Osagyefo’s debuut zijn Tuff Lion (gitaar, bas, drums) en producer Asher E (drum programming, gitaar, bas, toetsen), die zich uitstekend kwijten van hun taak. Evenals de rest van de muzikanten die op Blaze Fire meedoen overigens.

Leukste tracks zijn de ijzersterke opener Hotter Fire Blaze, het al genoemde Slave Master en I Am Aware, het opzwepende duet met Lady K-Wida. Osagyefo is gezegend met het vermogen zanglijnen te maken die uitstekend blijven hangen. Luister maar eens naar The Way She Flex, overigens niet het meest boeiende nummer op het album. Ook The System A Fight We en I Love U Just The Way U Are hebben refreinen die je na een paar keer draaien je kop niet meer uitkrijgt. Hitpotentie genoeg dus.

Lang verhaal kort: met Blaze Fire geeft de Ghanees een uitstekend en veelbelovend visitekaartje af, waarmee hij laat horen prima te kunnen concurreren met zijn genre- en tijdgenoten van Jamaica. Volgend jaar op Sundance?