Zelfmoordterrorist krijgt slaapprothese

Even waande ik mij een zelfmoordterrorist en baalde ik ervan dat ik geen fototoestel bij me had. Vannacht heb ik een slaaponderzoek ondergaan in het Haagse Westeinde ziekenhuis. Ik lijd namelijk al bijna een jaar aan een vrij ernstige vorm van slaapapneu. Op mijn hoofd en gezicht kreeg ik elektroden, evenals op mijn onder- en sleutelbenen. Banden om mijn buik en borst moesten mijn ademhaling monitoren en overal zaten draadjes, tientallen draadjes tussen elektroden en de drie kastjes die op mijn lichaam waren bevestigd. Een van die kastjes was een zender die alle signalen naar de computers in het aan mijn slaapkamer grenzende laboratorium zond.

Tussen zeven uur en half acht gisteravond werd ik voorzien van de hele handel, door de 'plakdienst', zoals de laboranten zichzelf noemden. Omdat er dus ook een zender op mijn lichaam zat, mocht ik vrijelijk bewegen. Had ook niet anders gekund, want natuurlijk mag je in het ziekenhuis nergens roken. En dus liep ik af en toe de afdeling af en de parkeerplaats van het Westeinde op om aan mijn verslaving tegemoet te komen. Iedereen gaapte me aan en toen ik bij terugkomst in de spiegel keek, bedacht ik me dat ik zo in ieder geval nooit door de douane zou komen.

Voornaamste doel van het slaaponderzoek was het instellen van de CPAP. Dit is een apparaat dat doorlopend lucht in je neus blaast en zo zorgt voor een tegendruk, waardoor je luchtwegen open blijven en je dus ook geen apneus krijgt. Een apneu is een ademstilstand vanwege bijvoorbeeld een blokkade achter in je keel (nauwe keelholte in mijn geval). Door de ademstops krijgt je lichaam te weinig zuurstof en als dat maar lang genoeg duurt, word je met een schok wakker. Ik heb dit tientallen keren per nacht, dus je zult begrijpen dat ik de laatste tijd niet echt heel erg uitgerust ontwaakte. De laatste maanden viel ik overdag zelfs op de gekste momenten in slaap. Ernstiger is dat onbehandelde slaapapneu de kans op een hartaanval of een beroerte exponentieel vergroot.

Vannacht heb ik dus voor het eerst met zo'n CPAP geslapen. En echt, je wordt als een ander mens wakker. Wennen aan de kunstmatige luchtstroom door je neus valt heel erg mee; het voelt wat raar als je je mond opendoet en de lucht uit het apparaat via je neusholte eruit ontsnapt, maar dat is al snel te doen. Over vier weken krijg ik zo'n ding thuis. Er is me een nieuw leven beloofd. En daar heb ik goeie hoop op, want mijn terugtocht uit Den Haag was de eerste treinreis in maanden die ik volledig wakker heb meegemaakt. En tot aan dit moment heb ik nog geen enkele neiging tot slapen gehad. Nu alleen nog even aan de kidjes uitleggen waarom papa er 's nachts uitziet als een straaljagerpiloot.