De zelfmoordpoging die 6.588 dagen duurde
Roken, zo blijkt uit onderzoek, is goed voor schizofreniepatiënten, mensen met alzheimer of parkinson. Nicotine uit sigaretten schakelt de receptoren aan het uiteinde van hersencellen in die ons dopamine laten aanmaken. Net waar deze patiënten in bepaalde delen van de hersenen een chronisch tekort aan hebben. Onder meer. En een surplus aan dopamine in deze gebieden zorgt voor een goed gevoel. Dat weten wij rokers allemaal. Sommige wetenschappers menen dat we hierdoor verslaafd zijn geraakt. Verslaafd aan een goed gevoel. Da’s best raar. Drugs die ervoor zorgen dat we ons niet helemaal lekker voelen verkopen vast een stuk beter. Ik denk niet dat iemand graag een depressivum slikt. Of een psychoticum. Of een pijnopwekker. “Ik heb nou wat gevonden, jongen... Gegarandeerd ziek naar huis.”
Roken is fijn, ik ben gestopt. Geen sigaretje meer na het eten, na het schrijven, na een vergadering, na het afwassen, bij de koffie, nog een bij de koffie, nog een koffie, en nog een bij de koffie, bij het dansen op de beats van Johan Gielen tijdens Trance Energy, bij de drumsolo van Neal Peart, bij het wachten op de bus, de trein, de taxi, bij het bier, de wijn, de ouzo op het terrasje van ons vakantiehuisje op Korfoe, voor het slapen. Na het slapen. Niks meer, het is over.
Veel beroemde rokers zijn gestorven. Neem Bill Hicks ("Any non-smokers in the audience? (daverend applaus; Hicks steekt een sigaret op) Good! I got some important news for you. Ready? (met de stem van een nieuwslezer) NON-SMOKERS DIE EVERY DAY!"). Hij stierf aan alvleesklierkanker. Binnen een half jaar was het uitgezaaid. Niet lang daarna ging hij dood. Hij was toen 32. Over de relatie alvleesklierkanker en roken bestaat overigens nog geen eenduidigheid.
André Hazes, om even wat dichter bij huis te blijven, stierf aan een hartaanval. Daar zal het roken wel een narrige rol bij hebben gespeeld. Rudi Carrell, longkanker. Net als Allen Carr, meester van de masterclass stoppen-met-roken. Het blijft een vervelende bijwerking, de dood.
Theo van Gogh, ook een beroemd roker. Dood. Man, wat heb ik zin in een peuk:-[
Roken is fijn, ik ben gestopt. Geen sigaretje meer na het eten, na het schrijven, na een vergadering, na het afwassen, bij de koffie, nog een bij de koffie, nog een koffie, en nog een bij de koffie, bij het dansen op de beats van Johan Gielen tijdens Trance Energy, bij de drumsolo van Neal Peart, bij het wachten op de bus, de trein, de taxi, bij het bier, de wijn, de ouzo op het terrasje van ons vakantiehuisje op Korfoe, voor het slapen. Na het slapen. Niks meer, het is over.
Veel beroemde rokers zijn gestorven. Neem Bill Hicks ("Any non-smokers in the audience? (daverend applaus; Hicks steekt een sigaret op) Good! I got some important news for you. Ready? (met de stem van een nieuwslezer) NON-SMOKERS DIE EVERY DAY!"). Hij stierf aan alvleesklierkanker. Binnen een half jaar was het uitgezaaid. Niet lang daarna ging hij dood. Hij was toen 32. Over de relatie alvleesklierkanker en roken bestaat overigens nog geen eenduidigheid.
André Hazes, om even wat dichter bij huis te blijven, stierf aan een hartaanval. Daar zal het roken wel een narrige rol bij hebben gespeeld. Rudi Carrell, longkanker. Net als Allen Carr, meester van de masterclass stoppen-met-roken. Het blijft een vervelende bijwerking, de dood.
Theo van Gogh, ook een beroemd roker. Dood. Man, wat heb ik zin in een peuk:-[
posted by ricomanjaro at 6:54 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home