Favoriete slechte drummer jarig

Vandaag wordt Peter Criss 61. De Kiss-drummer van het eerste uur heeft het toch maar mooi gehaald. En dat terwijl deze ogenschijnlijk stille kerel in de jaren zeventig en tachtig feestte als hing zijn leven ervan af. You name it, he used it.

Hij ging er ook niet beter op drummen. Weinig rocksongs hebben zo'n saai ritme als de latere Kiss-nummers waarop hij te horen is. En de laatste shows die hij met de band deed, waren huilen met de pruik op. Gelukkig dat de geluidsman over de juiste apparatuur beschikt, anders zou je hem de helft van de tijd niet eens hebben gehoord.

Toch heeft de man ook goede dingen gemaakt. Zijn eerste soloalbum uit 1978 bevat enkele prachtige songs, waaronder het zelf geschreven Hooked On Rock 'n' Roll. Maar het mooiste dat van Peter Criss op plaat is vastgelegd, is zijn drumpartij onder de gitaarsolo in Nothin' To Lose, op het album Alive! Wilde jazz, dat is het, volledig los gaan alsof er geen andere muzikant aan het soleren is. En hij komt precies weer in de juiste groove terecht als de gitaarsolo is afgelopen. Werkelijk, als je de studioplaten van Kiss hoort, kun je je niet voorstellen dat het om dezelfde drummer gaat.

Ik weet eigenlijk niet of de man anno 2007 nog muzikaal actief is. Boeit me eigenlijk ook niet. Ik hoop dat hij van zijn pensioen geniet.