Vleesetende wespen en niets ontziende muggen

Het is weer heerlijk op Korfoe. Graadje of dertig, geen wolkje aan de lucht. Zaten we vorige keer in Acharavi aan de noordkust, ditmaal zijn we neergestreken in Agios Gordios, een klein dorpje aan de westkant van het eiland. In opnieuw een erg fijn huisje, nog geen steenworp van een erg fijn strand. En een erg fijne zee, waarin prachtige gestreepte zilverkleurige visjes rond je benen zwemmen. Helemaal goed dus.

Niet erg fijn zijn evenwel de in grote getalen aanwezige muggen die zich van Citronela of citroenkaarsen niks aantrekken, noch van kleren, luiers en andere bescherming. Met zijn vieren zijn we na drie dagen inmiddels goed voor een bult of honderdvijftig. En jeuken dat die krengen doen. Echt, je komt handen te kort. Elk half uur moet ik de vellen onder mijn nagels vandaan halen.

Ook de wesp is hier ruim vertegenwoordigd. Gisteren in theorie heerlijk gegeten in een restaurantje aan het strand. In theorie, want de hele maaltijd zijn we bezig geweest de wespen weg te wuiven die het vlees van de bordjes van ons kroost probeerden te snokken. Uiteindelijk bracht een bakje met brandende koffie wat verlichting. De meeste verdwenen, maar enkele bleven hardnekkig dooretteren. Wie denkt dat wespen alleen maar van zoet houden en heel slim te vangen zijn met een wespenval vol vruchtensap komt hier bedrogen uit. We zijn [knock on wood] gelukkig nog niet gestoken door deze geel-zwarte vergissingen van moeder natuur.

Desondanks vermaken we ons hier prima, tussen het krabben door. En eenmaal met je dikke reet in de zee, merk je niks van voornoemd ongedierte. Dus het zal niemand verbazen dat we daar het meest vertoeven. Volgende keer ook foti. Of nou ja, toch eentje dan, zie hieronder mijn gezin dat de was doet.