In memoriam: Syd Barrett (1946 - 2006)

Syd Barrett, medeoprichter van Pink Floyd, is enkele dagen geleden overleden. Dat bericht bereikte vandaag de pers. De doodsoorzaak en de precieze sterfdatum zijn nog niet officieel bekend gemaakt, maar volgens een artikeltje op de website van Elsevier ging het mogelijk om complicaties van diabetes.

In 1965 richtte de gitarist/zanger samen met bassist Roger Waters, toetsenist Richard Wright en drummer Nick Mason de band op die de boeken in zou gaan als een van de belangrijkste vaandeldragers van de psychedelische muziek. Pink Floyds debuut The Piper At The Gates Of Dawn uit '67 is grotendeels geschreven door Barrett en anno 2006 nog steeds een van de meest oorspronkelijke albums ooit. Ook op opvolger A Saucerful Of Secrets is Barrett nog te horen. Maar al in 1968 bleek hij niet meer te handhaven in de band en werd zijn rol overgenomen door zijn schoolvriend David Gilmour, die reeds hand- en spandiensten verrichtte vanwege Barretts onvoorspelbaarheid op het podium.

Vooral door lsd geïnduceerd psychotisch gedrag maakte de gitarist/zanger onhandelbaar. Bekend is het verhaal van Barrett die een heel optreden lang één en hetzelfde akkoord speelt, terwijl de band probeert zich door de setlist heen te worstelen ("And if the band you're in start playing different tunes, I see you on the dark side of the moon").

Als gitarist en componist was Barrett een van de meest innovatieve muzikanten van zijn tijd. Ook hierbij zal zijn lsd-gebruik ongetwijfeld een belangrijke rol hebben gespeeld - tripmiddelen hebben niet alleen een schaduwzijde. Barrett experimenteerde veelvuldig met ongewone akkoordenschema's, feedback en dissonanten. Hij weigerde zich in wat voor ritmisch of harmonisch hokje dan ook te laten stoppen. Hij schreef prachtige, lieve, ontroerende, gekke, maar bovenal zeer originele teksten, waarmee hij handen en voeten gaf aan een geest zo rijk aan creativiteit dat velen hem als onnavolgbaar bestempelden. Syd Barrett is misschien wel het schoolvoorbeeld van wat sommigen een geniale gek noemen. Zonder overigens al te romantisch te willen worden, want geloof maar dat de man geleden heeft.

Na zijn vertrek uit Pink Floyd maakte hij nog twee soloalbums, The Madcap Laughs en Barrett. Beide verschenen in 1970. Daarna trok hij zich terug uit het publieke leven en dook hij alleen af en toe nog ergens op om andermaal geschiedenis te schrijven. Legendarisch is zijn verschijning in de Abbey Road studio's in Londen, waar Pink Floyd in 1975 Wish You Were Here aan het opnemen was. Hij woonde de opnamesessies bij voor het nummer Shine On You Crazy Diamond, waarbij hij aanvankelijk niet eens werd herkend door de bandleden. Barrett bleek al zijn gezichtshaar te hebben afgeschoren, inclusief zijn wenkbrauwen en vele jaren later nog zouden Waters en Wright emotioneel verhalen over dit bizarre weerzien. Bizar niet in de laatste plaats, omdat Shine On You Crazy Diamond over Barrett zelf gaat ("You reached for the secret too soon, you cried for the moon").

In 1988 verscheen van Barrett het album Opel, waarop een compilatie van alternatieve versies van al uitgebrachte nummers en wat niet eerder gereleased materiaal uit de periode '68-'70, aanvankelijk onder meer bedoeld voor een derde soloplaat. Dit was het laatste muzikale wapenfeit van de man die aan de wieg had gestaan van een van de grootste rockbands aller tijden.

Roger Keith 'Syd' Barrett is zestig jaar geworden.