What The #$@!*% Do We Know?

Was enorme kutfilm. Docudramadocu op zijn Amerikaanst. Veel weinigzeggende theorieën over werkelijkheidsbeleving, zogenaamd onderbouwd door harde waarheden uit de quantummechanica, maar eigenlijk niet meer dan een lange reeks af en toe absurd speculatieve uitspraken over verleden en toekomst en de mogelijke werking van het menselijk lichaam, met name de hersenen. Clichébeelden, kort-door-de-bocht-benaderingen van in aanleg best mogelijk interessante ideeën, maar zo pretentieus gebracht en zo vol geveinsde wijsheid dat het gebrek aan daadwerkelijke eye-openings al snel gaat irriteren. En ook de overkinderlijke uitleg van wetenschappelijke ontdekkingen, van nieuwe 'feiten', is moeilijk te verdragen. Je krabt je werkelijk achter je oren als je de animaties ziet van levende cellen. Ze zouden niet hebben misstaan in de gemiddelde Amerikaanse kinderreclame. Tel daar een soundtrack bij op die voor een aanzienlijk deel bestaat uit muziek van oude B-rockbands en je hebt een stomvervelende kutfilm. Of genuanceerder gezegd: een pseudo-wetenschappelijke documentaire die eigenlijk te slecht is om nog voor camp door te kunnen gaan, mocht dat gewaardeerd worden.

De gesprekken daarna werden bij grote regelmaat onderbroken door kreten uit de tv als:

SMS "NAT" naar 5006!

en

SMS "BLOND" naar 5006!

En dus moesten we concluderen dat de wereld inderdaad platter aan het worden is. Desondanks was het wederom een fijne avond. Want ook samen kankeren op een kutfilm kan heel gezellig zijn;-)